اینجشنهابرایمنآقانمیشود

شب با چراغعاریهفردانمیشود

خورشیدیونگاهمرامیکنیسفید

میخواستمببینمتامانمیشود

شمشیرتانکجاست؟بزنگردنمرا

وقتیکهکورشدگرهی،وانمیشود

یوسف! بهشهربیهنرانوجهخویشرا

عرضه مکن،کههیچتقاضانمیشود

اینجا،همهمناند،منِِبیخیالتو

اینجاکسیبرایشما،مانمیشود

آقا! جسارت است ولیزودتربیا

اینکارهابهصبرومدارانمیشود

تا چندفرسخیخودم،ایستادهام

تا مرز یأس،تابهعدم،تا«نمیشود»

میپرسمازخودم: غزلیگفتهای،ولی

با اینهمهردیف،چرابا«نمیشود»؟